Pembangunan sesebuah bandar yang berkesan dan lengkap memerlukan kehadiran sumber tenaga mahir yang berpendapatan tinggi dan mempunyai taraf akademik yang baik bagi menyokong sebarang perkhidmatan atau servis yang disediakan oleh pihak kerajaan dan menarik pelaburan dari pihak swasta. Kehadiran pekerja yang mempunyai status kewangan ekonomi yang stabil dan kuasa beli yang kuat akan memajukan sektor perbankan, perkhidmatan, perniagaan dan pelbagai sektor komersil lain yang amat bergantung penuh kepada pengguna. Bagaimanapun, hal ini tidak berlaku di Seri Iskandar kerana jumlah penduduk dari golongan kelas menengah dan tinggi amat kurang dan hanya mengharapkan penduduk yang terdiri daripada golongan berpendapatan sederhana dan rendah. Kebanyakan mereka terdiri daripada golongan peneroka di Tanah Rancangan Felcra Nasaruddin dan kawasan-kawasan kampung di sekitarnya yang kebanyakannya bekerja sebagai petani, buruh am, pekerja kilang dan staf sokongan dan rendah di sektor kerajaan. Seperti yang diketahui, pekerjaan sebegini mempunyai kuasa beli yang lemah dan ini menjadi punca mengapa sektor swasta enggan melabur dalam bidang perkhidmatan dan servis di Seri Iskandar. Ini dapat dilihat melalui lot-lot kedai yang dibina oleh pemaju perumahan atau agensi kerajaan yang tidak terjual dan terbiar.
